Πολλά θαυμάσια δημοτικά τραγούδια είναι αφιερωμένα στον μεγάλο Λιβαδιώτη
εθνικό ήρωα. Η λαϊκή μούσα δεν παρέλειψε να τον αποθανατίσει στην ιστορία, με
τον δικό της τρόπο.
Το παρακάτω είναι από τη συλλογή του Γιώργου Ράπτη και τραγουδιέται στο
Λιβάδι.
Δεν το θαρρούσα Όλυμπε, τον Μάη να σκοτεινιάσεις,
τον Μάη να ρίξεις τις βροχές, το θεριστή χαλάζι.
Να βρέξ΄ του Γιώργου τ΄ άρματα, του Γιώργου τα τσαπράζια.
Σε πέτρα ο Γιώργος περπατεί, σε πέτρα σε λιθάρι
να βρει μια πέτρα σταυρωτή, να σταυρωθεί να κάτσει.
Να βγάλει Γιωργάκης τη βλογιά και την πολύ αρρώστια.
τον Μάη να ρίξεις τις βροχές, το θεριστή χαλάζι.
Να βρέξ΄ του Γιώργου τ΄ άρματα, του Γιώργου τα τσαπράζια.
Σε πέτρα ο Γιώργος περπατεί, σε πέτρα σε λιθάρι
να βρει μια πέτρα σταυρωτή, να σταυρωθεί να κάτσει.
Να βγάλει Γιωργάκης τη βλογιά και την πολύ αρρώστια.
Ο Φωριέλ στη συλλογή των δημοτικών τραγουδιών της σύγχρονης Ελλάδας μας
παρουσιάζει δύο δημοτικά τραγούδια αφιερωμένα στον Ολύμπιο.
Πέντε πασάδες κίνησαν από την Ιμπραίλαν
στράτευμα φέρουν περισσόν, πεζούλα και καβάλλαν.
Σαίρουν και τόπια δώδεκα και βόλια δίχως μέτρον.
Έρχεται και ο Τσοπάνογλους από το Βουκουρέστι.
Έχει ανδρείον στράτευμα, όλον Γιανιτσαραίους.
Στα δόντια σαίρουν τα σπαθιά, στα χέρια των τουφέκια.
Τότ΄ο Γιωργάκης φώναξε από το μοναστήρι.
- Πού είστε παλικάρια μου, λεβέντες μού ανδρειωμένοι;
Γλήγορα, ζώστε τα σπαθιά, πάρετε τα ντουφέκια,
πιάστε τον τόπο δυνατά, πιάστε τα μετερίζια,
ότι Τουρκιά μας πλάκωσε και θέλει να μας φάγει.
Δίχως ψωμί, δίχως νερό, τρεις μέρες και τρεις νύχτες
βαριά βαρούσαν τον εχθρόν κάτω στο Κομπουλάκι.
Τούρκων κεφάλια έκοψαν κοντά στις τρεις χιλιάδες.
Και ο Φαρμάκης φώναξε από το μοναστήρι.
-Αφήστε τα τουφέκια σας, σύρετε τα σπαθιά σας
γιουρούσι απάνω κάμετε, στον Άη Λια εβγήτε.
Πού είσαι Γιώργο μ΄ αδερφέ και πρώτε καπετανιε;
……………………………………………………………………………..
Ο Γιώργος τότε είχε χαθεί και πλέον δεν τον είδαν.
στράτευμα φέρουν περισσόν, πεζούλα και καβάλλαν.
Σαίρουν και τόπια δώδεκα και βόλια δίχως μέτρον.
Έρχεται και ο Τσοπάνογλους από το Βουκουρέστι.
Έχει ανδρείον στράτευμα, όλον Γιανιτσαραίους.
Στα δόντια σαίρουν τα σπαθιά, στα χέρια των τουφέκια.
Τότ΄ο Γιωργάκης φώναξε από το μοναστήρι.
- Πού είστε παλικάρια μου, λεβέντες μού ανδρειωμένοι;
Γλήγορα, ζώστε τα σπαθιά, πάρετε τα ντουφέκια,
πιάστε τον τόπο δυνατά, πιάστε τα μετερίζια,
ότι Τουρκιά μας πλάκωσε και θέλει να μας φάγει.
Δίχως ψωμί, δίχως νερό, τρεις μέρες και τρεις νύχτες
βαριά βαρούσαν τον εχθρόν κάτω στο Κομπουλάκι.
Τούρκων κεφάλια έκοψαν κοντά στις τρεις χιλιάδες.
Και ο Φαρμάκης φώναξε από το μοναστήρι.
-Αφήστε τα τουφέκια σας, σύρετε τα σπαθιά σας
γιουρούσι απάνω κάμετε, στον Άη Λια εβγήτε.
Πού είσαι Γιώργο μ΄ αδερφέ και πρώτε καπετανιε;
……………………………………………………………………………..
Ο Γιώργος τότε είχε χαθεί και πλέον δεν τον είδαν.
Ένα άλλο δημοτικό τραγούδι για τον Ολύμπιο που τραγουδιέται στην περιοχή
του Ολύμπου είναι και το εξής:
……………………………………………………………………
εκεί μοιράζουν τα φλωριά και τα καπετανάτα
του Νίκου πέφτει η ποταμιά, του Χρίστου η Ελασσόνα ,
ο Τόλιος καπετάνευε στην Κατερίνη εφέτος
και το μικρό Λαζόπουλο πήρε τον Πλαταμώνα. ..
εκεί μοιράζουν τα φλωριά και τα καπετανάτα
του Νίκου πέφτει η ποταμιά, του Χρίστου η Ελασσόνα ,
ο Τόλιος καπετάνευε στην Κατερίνη εφέτος
και το μικρό Λαζόπουλο πήρε τον Πλαταμώνα. ..
