Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Ο Γεωργάκης Ολύμπιος όπως τον περιγράφουν ξένοι συγγραφείς

Ο Γεωργάκης Ολύμπιος όπως τον περιγράφουν ξένοι συγγραφείς
Αποσπάσματα από άρθρο του Γ. Σακελλαρόπουλου στην εφημερίδα ΛΙΒΑΔΙ ΟΛΥΜΠΟΥ
Ο Ρουμάνος συγγραφεύς Καρλεάνου εις το εκδοθέν εις Βουκουρέστιον το 1971 βιβλίον του ΘΕΟΔ ΒΛΑΔΙΜΗΡΕΣΚΟΥ και εις την σελίδα 96 γράφει μεταξύ άλλων:
«Την μεγίστην φυσιογνωμίαν αγωνιστού διά την ελευθερίαν των βαλκανικών λαών αντιπροσωπεύει ο Γιωργάκης Ολύμπιος, καταγόμενος εκ Λιβαδίου όστις κατά πρώτον λόγον επολέμησεν διά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος κλπ.
Η Ακαδημία του Βουκουρεστίου εξέδωκεν το 1960 τέσσερις τόμους υπό τον τίτλον «έγγραφα αφορώντα εις στην ιστορίαν της Ρουμανίας, η Επανάστασις του 1821».
Εις τον τέταρτο τόμον τιτλοφορούμενον «Η εταιρεία εις τα ρουμανικά πριγκιπάτα» και εις τας σελίδες 271 έως 273 αναφέρονται σχετικώς με την μάχην του Σκουλενίου μεταξύ άλλων και τα εξής:

«… Αι θέσεις των Ελλήνων εις το Σκουλένιον ήσαν ασθενείς. Εις επίμετρον ήσαν ολίγοι. Αντιληφθείς τούτον ο Κεχαγιάς (Σ. ο τούρκος διοικητής) αποφάσισεν να διενεργήσει γενικήν επίθεσιν. Οι Έλληνες επολέμησαν με ιδιαιτέραν ανδρείαν και η μάχη αυτή θα μείνει εις τα ιστορικά γεγονότα διότι 200 Έλληνες ανδρείως εθυσιάσθησαν πολεμώντας με το σπαθί στο χέρι, εναντίον 8000 Τούρκων». Εις υποσημείωσιν αναφέρετο ότι εις στην εν λόγω μάχην εφονεύθησαν 100 έλληνες και 900 τούρκοι (σελίδα 271). Και αν ο στρατηγός Μλάντεν αφικνείτο μίαν ώραν ενωρίτερον ολόκληρος η τουρκική στρατιά θα κατελαμβάνετο υπό πανικού … Εάν δε οι Έλληνες οχυρούντο εις ευνοϊκοτέραν θέσιν, η τουρκική στρατιά θα αποδεκατίζετο. Οι ολιγάριθμοι Έλληνες, ευρισκόμενοι εις μιαν μικρήν λωρίδα του Σκουλενίου, επολέμησαν γενναίως μέχρι την εσπέραν, φονεύσαντες 200 Τούρκους… Ο στρατηγός Μλάντεν με 20 στρατιώτας αρνηθείς να επιβιβαστεί των πλοίων τα οποία εστάλησαν υπό των Ρώσων, ίνα παραλάβουν και σώσουν τους γενναίους αξιωματικούς και στρατιώτας, μετέβη εις Βρέτσαν ένθα συνηντηθη μετά του αθάνατου Γεωργάκη Ολυμπίου όστις αφίκετο εκ της ρουμανικής χώρας, συνοδευόμενος υπό 1000 στρατιωτών. Πληροφορηθείς ότι εις Σλάτιναν ευρίσκετο αριθμός τούρκων, απεφάσισαν ίνα αποστείλουν - κοινή συναινέσει - τον συνταγματάρχη Μάνθιον και μερικούς εισέτι αξωματικούς. Ούτοι αφιχθέντες πλησίον της Σλατίνας, επληροφορήθησαν ότι 300 τούρκοι κατέλαβον τας οικίας των προυχόντων. Επετέθησαν με ορμήν και εφόνευσαν άπαντας τους τούρκους, με ελάχιστες εκ μέρους των απωλείας. Μετά τριήμερον επέστρεψαν εις τους αρχηγούς των.
Την δευτέραν ημέραν ο Γιωργάκης Ολύμπιος επληροφορήθη ότι οι καπεταναίοι Λούτσος και Αναστάσιος Ιωαννίδης, έχοντας 90 στρατιώτας του Δούκα και πολεμούντες εναντίον 2000 Τούρκων, έφθασαν, υποχωρώντες κανονικώς, εις μονήν πλησίον των συνόρων της Μπουκοβίνας, ένθα ευρίσκοντο εν ασφαλεία. Οι τούρκοι όμως επυρπόλησαν την μονήν και οι 70 Έλληνες οι οποίοι απέμεινον ενεκλίσθησαν εις την εκκλησίαν και επολέμησαν εν μέσω των φλογών με ιδιαιτέραν ανδρείαν επί έξι ώρας. Ευτυχώς διά αυτούς οι τούρκοι απωλέσαντες 800 στρατιώτας και αξιωματικούς και τον αρχηγόν τους, ήρχισαν υποχωρούντες φοβούμενοι μελλοντικήν βοήθειαν εκ μέρους των Γεωργάκη Ολυμπίου, όστις πράγματι, κατευθύνετο εκεί. Αλλά οι Έλληνες της μονής πολεμούντες ηρωικώς με το σπαθί στο χέρι αφίκοντο εις το αυστριακόν έδαφος. Αι αρχαί τους εδέχθησαν μετά προσποιητής λύπης, χάρις εις το πλήθος των κατοίκων της Σουτσιάδας, οι οποίοι υποδέχοντο με δάκρυα χαράς, αυτούς τους γενναίους και αφόβους ήρωας (σελίδα 272).
«Ο Ολύμπιος πληροφορηθείς καθ οδόν τα γεγονότα, επέστρεψεν εις την θέσιν του. Αφού εκέρδισεν πολλάς μάχας εναντίον των τούρκων εις διάφορα μέρη της Μολδόβας, παρά το γεγονός ότι ήτο ασθενής και μετεφέρετο υπό των αγαπημένων του στρατιωτών επί φορείου, επληροφορήθη ότι οι τούρκοι ανασυνταχθέντες και αριθμούντες 6000 στρατιώτας και τέσσερα τηλεβόλα εβάδιζον εναντίον του. Ο αρμοστής της Μπουκοβίνας, ο οποίος έμαθε τούτο, επρότεινεν εις τον Γεωργάκην Ολύμπιον ίνα διέλθει τα σύνορα της Αυστρίας, διότι θα δοθεί τόσο εις τον ίδιον όσον και εις τους υπό αυτόν αγωνιστάς άσυλον. Ο Γιωργάκης όμως απήντησεν ότι θα ήτο ανεπίτρεπτον εις έναν Ολύμπιον να γίνει φυγάς. Γνωρίζει επίσης καλώς εκ φήμης και πείρας περί των γενναίων αισθημάτων τα οποία τρέφουν οι Αυστριακοί, ως άλλωστε απέδειξαν ταύτα έναντι του Σέρβου ιερέως. Ούτος είναι αποφασισμένος να αποθάνει επί του πεδίου του μάρτυρος ως ο πλέον έμπιστος αυτού» (σημ. πιστή μετάφραση εκ του ρουμανικού) και ευχαριστεί τους τούρκους διότι τον απήλλαξαν του κόπου ίνα μεταβεί προς συνάντησιν των. Κατόπιν της απαντήσεως ταύτης, ο Ολύμπιος, εκάλεσεν τους στρατιώτας και καθώρισεν τας θέσεις εις τας οποίας πρέπει να ευρίσκονται. Ούτος συνοδευόμενος υπό του Φαρμάκη και 100 στρατιωτών εισέρχεται εις την μονήν Σέκου. Οι ευρισκόμενοι έξωθεν της μονής Έλληνες ευρέθησαν κατόπιν προδοσίας, αποτόμως περικυκλωμένοι υπό των τούρκων, αλλά ούτοι ψυχραίμως ενεργούντες επετέθησαν εναντίον των τούρκων εις τρόπον ώστε οι τελευταίοι να μην επιτύχουν να συλλάβουν ούτε έναν αιχμάλωτον. Επειδή όμως κατελήφθησαν εξ απήνης δεν ηδυνήθησαν να ειδοποιήσουν τους εν τη μονή. Απροόπτως ο γενναίος Ολύμπιος ευρίσκεται περικυκλωμένος υπό ολοκλήρου του εχθρικού στρατεύματος. Εάν επεθύμει όμως θα ηδύνατο να διαφύγει τον κίνδυνον με όλον το στράτευμα, διά μιας μικράς θύρας της μονής. Ούτος όμως ο αθάνατος νέος Λεωνίδας, παρ όλον ότι εγνώριζεν ότι ήτο αδύνατον να νικήσει τον εχθρόν ή να εξαναγκάσει τούτον προς υποχώρησιν, παρ όλον τούτο επολέμησεν συνεχώς επί τριάκοντα ώρας μετά απεριγράπτου ανδρείας. Ο τούρκος διοικητής σεβόμενος την άνευ προηγουμένου γενναιότητά του ήρωος Γεωργάκη Ολυμπίου εσταμάτησεν την μάχην και τον ηρώτησε τρεις φοράς εάν επιθυμεί να διαπραγματευθεί την έξοδον του εκ της μονής και την αναχώρησιν του επί αυστριακού εδάφους. Ο Ολύμπιος αν και έβλεπεν ότι ευρίσκετο εις απελπιστικήν κατάστασιν, δεν εδέχθη την πρότασιν του εχθρού, αλλά λέγει προς τους συμπατριώτας του: «αδελφοί ο θάνατος, ο γενναίος θάνατος, είναι υπό τας παρούσας συνθήκας το μόνον πράγμα το οποίον επιθυμούμεν όλοι μας. Πιστεύω ότι δεν θα είναι κανείς από όσους είμεθα τώρα ζωντανός, οποίος να λυπάται διά την ζωήν του. Όλοι πρέπει να έχωμεν ως παράδειγμα τους συντρόφους και αδελφούς μας των οποίων τα πτώματα (εις Δραγατσάνιον, Σκουλένιον και άλλα μέρη) ζητούν εκδίκησιν. Το έδαφος αυτό αδελφοί, είναι ακατάλληλον να δεχθεί τους ήρωας Έλληνας, αλλά το αίμα το οποίον θα χυθεί εδώ, θα ζητήσει εκδίκησιν και είναι δυνατόν μιαν ημέραν οι συνάδελφοι μας να λάβουν τα οστά μας και να τα φέρουν εις το έδαφος της κλασσικής Ελλάδος των προγόνων μας (σελίδα 273)
Μετά ταύτα ο Γεωργάκης, εκλείσθη εις αίθουσαν εις την οποίαν υπήρχον πυρομαχικά και θέσας πυρ εκάει ομού με ετέρους 4 οι οποίοι ευρίσκοντο εις την αίθουσαν ταύτην της μονής».